maandag 23 januari 2023
Toen we gisteren na de rendieren terug in ons huisje kwamen, lag er een cadeautje.
Chocolaatjes en een kaartje dat me 'welcome home' wenste. Zo lief.
Weer een kort nachtje gehad, maar al iets beter dan de vorige nachten.
Om 7 u zitten we aan het ontbijt en daarna klaarmaken voor het volgende avontuur.
Weer een mooie ochtend.
Het klaarmaken is niet gewoon eventjes je jas aandoen. Je hebt je thermisch ondergoed, een dunne fleece en dikke fleece, 1 paar dunne en 1 paar dikke wollen sokken, voet- en handwarmers, dikke winterlaarzen en dan nog de overal.
Vervolgens rijden we rond het grote begraafeiland en houden halt bij Ukonsaari Island. Op deze rots werden vroeger offers gebracht. Hier woonde namelijk de god van de donder, Äijih. (vroeger kon je via trappen op de rots maar nu mag je er niet meer op om de heilige plaats niet te vestoren)
Geen van ons 3 heeft een foto van de rots zelf genomen, wel van de omgeving omdat de lucht daar mooi kleurde. Gelukkig heb ik nog een foto van 2019, maar dus nu zonder trap
Hij vertelt zoveel maar we hebben niet echt tijd om de tentoonstellingen te bekijken.
Dat gaan we woensdag op onze vrije dag doen, samen met het buitengedeelte van het museum.
Heel tof bij dit museum, er is een grote vestiaire waar je je dik pak en je helm veilig kan achterlaten.
We hebben zo stilaan een hongertje. Tijd voor lunch dus terug naar de sneeuwscooters.
Onderweg zien we plots enkele rendieren.
Het wordt dus wilderness lunch bij het kerkje van Pielpajärvi.
Terwijl de gids het vuur aanmaakt, verkennen we even de omgeving.
Na de lunch wandelen we tot bij het Lutheraans kerkje.
De kerk is niet meer in gebruik maar blijft wel even fotogeniek.
Kaarsjes branden mag er niet omdat het een houten kerk is.
Op de rit terug zien we nog enkele rendieren.
Terug bij het hotel: Het is 15u en we hebben 50 km gereden.
Even naar de chalet om wat te rusten/blog bijwerken/koffietje drinken.
En foto's uitzoeken. Sander en ik hadden er samen meer dan 300 gemaakt gisteren.
Kiezen is altijd moeilijk.
En bijna niet te geloven er is weeral noorderlicht te zien. Lichtjes maar het is er wel.
Na het avondeten gaan we naar een Aurora Camp.
Dat is in dit geval een tent (lavvu) op een goede donkere plek aan de rand van het meer.
We gaan ernaar toe in een slee, getrokken door een sneeuwscooter.
Het is maar -3 °C maar er staat een snijdende wind. De app zegt: feels like -12 °C.
 |
| Credit Stephanie - voorkant lavvu |
 |
| Credit Stephanie - achterkant en je ziet het noorderlicht door de bomen |
Zelf sta ik op het meer. Sander en Stephanie ook trouwens (enkel niet voor de foto's van de tent).
Er werd bewolking en maar weinig kans op noorderlicht voorspeld voor vanavond. Voor de zekerheid toch maar mijn statief en camera meegenomen. Gelukkig maar.
Af en toe is het noorderlicht bijna helemaal weg maar dan zijn er nog sterren en planeten om te zoeken.
We zien grote beer, de pleiaden, poolster, orion, mars, saturnus.
Na 2u wordt er opgeruimd en trekken we terug naar het hotel.
Gelukszakskes vinden we onszelf.
En het is nog niet gedaan.
Er is weer feller noorderlicht te zien.
Foto's met gsm, uit de hand, zonder statief.
De eerste met onze chalet, de tweede en derde vanuit de woonruimte van de chalet.
Het blijft licht (weinig krachtig) noorderlicht maar we zijn zo blij.
We kijken vanuit onze woonkamer bij een kopje koffie.
En het blijft duren.
Uiteindelijk toch maar gaan slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten